La Esperanza

haec dea [Spes], cum fugerent sceleratas numina terras[1],
in dis invisa sola remansit humo.
haec facit ut vivat fossor quoque compede vinctus,
liberaque a ferro crura futura putet,
haec facit ut, videat cum terras undique nullas,
naufragus in mediis brachia iactet aquis.
saepe aliquem sollers medicorum cura reliquit,
nec spes huic vena deficiente cadit.
carcere dicuntur clausi sperare salutem,
atque aliquis pendens in cruce vota facit.
haec dea quam multos laqueo sua colla ligantis
non est proposita passa perire nece!

Ovidius. Ex ponto, 1, 6, 29-40

[1] Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποισι μόνη θεὸς ἐσθλὴ ἔνεστιν,/ἄλλοι δ´ Οὔλυμπόνδ´ ἐκπρολιπόντες ἔβαν· (Teognis, 1, 1135)
(La Esperanza es la única buena diosa que está entre los hombres, los otros dioses nos han abandonado y se han ido al Olimpo)