Propercio, II, XV
En esta elegía habla el poeta de una gran noche de amor, y aprovecha para ofrecer consejos o proclamar su total y perenne pertenencia a su amada. Defiende el amor frente a la guerra e insta a gozar de él mientras hay vida (es el tema del horaciano ‘carpe diem’ frente a la ‘pallida Mors’) (Propercio. Elegías. Edición de Francisca Moya y Antonio Ruiz de Elvira. Cátedra. Pag.294)
me felicem! nox o mihi candida! et o tu
lectule deliciis facte beate meis!
quam multa apposita narramus verba lucerna,
quantaque sublato lumine rixa fuit!
nam modo nudatis mecum est luctata papillis,
interdum tunica duxit operta moram.
illa meos somno lapsos patefecit ocellos
ore suo et dixit ‘Sicine, lente, iaces?’
quam vario amplexu mutamus bracchia! quantum
oscula sunt labris nostra morata tuis!
non iuvat in caeco Venerem corrumpere motu:
si nescis, oculi sunt in amore duces
ipse Paris nuda fertur periisse Lacaena,
cum Menelaeo surgeret e thalamo;
nudus et Endymion Phoebi cepisse sororem
dicitur et nudae concubuisse [1] deae.
quod si pertendens animo vestita cubaris,
scissa veste meas experiere manus [2]:
quin etiam, si me ulterius provexerit ira,
ostendes matri bracchia laesa tuae.
necdum inclinatae prohibent te ludere mammae:
viderit haec, si quam iam peperisse pudet.
dum nos fata sinunt, oculos satiemus amore:
nox [3] tibi longa venit, nec reditura dies.
atque utinam haerentis sic nos vincire catena
velles, ut numquam solveret ulla dies!
exemplo iunctae tibi sint in amore columbae,
masculus et totum femina coniugium.
errat, qui finem vesani quaerit amoris:
verus amor nullum novit habere modum.
terra prius falso partu deludet arantis,
et citius nigros Sol agitabit equos,
fluminaque ad caput incipient revocare liquores,
aridus et sicco gurgite piscis erit,
quam possim nostros alio transferre calores:
huius ero vivus, mortuus huius ero.
quod mihi secum talis concedere noctes
illa velit, vitae longus et annus erit.
si dabit haec multas, fiam immortalis in illis:
nocte una quivis vel deus esse potest.
qualem si cuncti cuperent decurrere vitam
et pressi multo membra [4] iacere mero,
non ferrum crudele neque esset bellica navis,
nec nostra Actiacum verteret ossa mare,
nec totiens propriis circum oppugnata triumphis
lassa foret crinis solvere [5] Roma suos.
haec certe merito poterunt laudare minores [6]:
laeserunt nullos pocula nostra deos.
tu modo, dum lucet [7], fructum ne desere vitae!
omnia si dederis oscula, pauca dabis.
ac veluti folia arentis liquere corollas,
quae passim calathis strata natare vides,
sic nobis, qui nunc magnum spiramus amantes,
forsitan includet crastina fata dies.
[1] Concubuisse: rige dativo
[2] scissa veste meas experiere manus : (Lit : rota tu túnica, experimentarás mis manos) desgarrarán mis manos tu ropa, ya lo verás
[3] Nox longa: la muerte
[4] Membra: acusativo de relación de pressi, que va referido a cuncti : (si cuncti) pressi membra multo mero (cuperent) iacere
[5] En señal de duelo las romanas desatan sus cabellos
[6] Minores: menores, los que vendrán después, la posteridad
[7] Dum lucet: mientras hay luz, es decir, mientras hay vida