Horacio, Odas, IV, 7
Diffugere[1] nives[2], redeunt iam gramina campis 1
arboribusque comae;
mutat terra vices[3], et decrescentia ripas
flumina praetereunt[4];
Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet 5
ducere nuda choros.
inmortalia ne speres[5], monet annus et almum
quae rapit hora diem[6]:
frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas
interitura[7] simul[8] 10
pomifer autumnus fruges effuderit, et mox
bruma recurrit iners.
damna tamen celeres reparant caelestia lunae[9];
nos ubi decidimus[10]
quo pius Aeneas, quo Tullus dives et Ancus, 15
pulvis et umbra sumus.
quis scit an adiciant hodiernae crastina summae
tempora di superi?
cuncta manus avidas fugient heredis, amico[11]
quae dederis animo. 20
cum semel occideris et de te splendida Minos[12]
fecerit arbitria,
non, Torquate, genus, non te facundia, non te
restituet pietas ;
infernis neque enim tenebris Diana pudicum 25
liberat Hippolytum,
nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro
vincula Perithoo.
[1] Diffugēre = diffugerunt, segunda forma del perfecto, (no confundir con el infinitivo: diffugĕre)
[2] Ver el comienzo de la Oda I, 4 : Solvitur acris hiems.
[3] Mutat terra vices: la tierra se renueva. vices: vicis –is significa, entre otras cosas: vez, vuelta, estado, aspecto.
[4] Ripas flumina praeterunt: los ríos corren a lo largo de las riberas
[5] Inmortalia ne esperes: el invierno se aleja pero volverá, la luna se apaga y se vuelve a encender, pero el hombre carece de esa virtud del resurgimiento
[6] Ordenar este párrafo: annus et hora quae rapit almum diem monet ne speres inmortalia
[7] interitura: participio futuro del verbo intereo. Se traduce “que está por morir”, “a punto de morir”. Como todo participio, es un adjetivo verbal que modifica al sustantivo (aestas en este caso).
[8] simul: equivale a simul ac (“en cuanto…”, “una vez que…”), encabeza una proposición subordinada temporal y se construye con el modo indicativo. Lo mismo vale para cum semel (v. 21).
[9] Ver Catulo, 5,4: Soles occidere et redire possunt
[10] Decido, is, ere, cidi : (poet) perecer
[11] Amico animo: con los sentimientos de un amigo ( con un corazón de amigo)
[12] Minos, ois: rey de Creta, uno de los jueces de los infiernos